Humus (Latince humus "toprak, toprak") toprağın ana organik maddesidir ve yüksek bitkiler için gerekli besinleri içerir. Humus, toprağın organik maddesinin %85-90'ını oluşturur ve verimliliğinin değerlendirilmesinde önemli bir kriterdir.

Humus çok kararlı, yüksek molekül ağırlıklı bir organik maddedir. Humus belirli bir toprak grubu maddedir. Hümik maddeler toprakta yavaş yavaş bitki kalıntılarının tahrip edilmesiyle oluşan ürünlerden oluşur. Toprağın verimliliği ve kalitesi humus içeriğine bağlıdır.

Bitkilere besin sağlayan ve topraktaki suyu emip tutan humustur. Humus ne kadar fazla olursa verim potansiyeli de o kadar yüksek olur. Yüksek humus içeriği toprağın su dengesini iyileştirir. İyi humus içeriğine sahip topraklar çabuk ısınır ve makineler tarafından iyi işlenir.

Humus, katı toprak parçacıklarını bağlama, bunları gözenekli ufalanan topaklar haline getirme yeteneğine sahiptir, koşullu olarak gevşek bir toprak yapısı oluşturur, bu da nemi emme ve tutma yeteneğini arttırır ve ayrıca toprağın hava geçirgenliğini de etkiler.

Humus toprağı renklendirir ve güneş enerjisinin daha iyi emilmesini sağlar. Humus, toprağın agrofiziksel özelliklerini (yoğunluk, gözeneklilik, yapı) ve yetiştirilen bitkiler için su-hava rejimini iyileştirir. Humus toksik maddeleri nötralize eder ve toprağın tamponlama kapasitesini arttırır. Topraktaki ağır metalleri ve radyonüklidleri bağlar, bitkilerin nitrat biriktirmesini engeller; istikrarlı, yüksek, çevre dostu bir hasat sağlar. Asitler ve hümik maddeler bitkileri güçlendirir ve büyümelerini destekler. Humus aynı zamanda azot, potasyum, fosfor gibi besin maddelerinin de kaynağıdır.

Humusun bileşimi, ölü organizmaların dokularının tahrip edilmesi sonucu oluşan hem spesifik hümik maddeleri hem de spesifik olmayan organik bileşikleri içerir: proteinler, amino asitler, mumlar, reçineler ve düşük moleküler ağırlıklı organik asitler, selüloz parçaları, lignin, kitin, vesaire.

Humus tabakasının altında daha az verimli tabakalar bulunur. Ancak birçok bitkinin kökleri bu katmanlara ulaşır. Ancak tüm besinlerini humus tabakasından alırlar.

Humus, toprak oluşumu ve bitki beslenmesi için çok önemli işlevler yerine getirir: Humus, ayrışma sonucunda organik besinleri bitkilerin erişebileceği bir forma dönüştürür: azot, fosfor ve kükürt rezervlerinin çoğunu içerir. Ayrıca mineral gübrelerin sindirilebilirliğini de arttırır.

Superhumus, ilkbaharın başlarından sonbaharın sonlarına kadar açık zemine uygulanabilir. Uzun süreli etki gösteren organik bir gübredir. Etkinliği 5 yıl sürer.